برای فردایی بهتر لازم است تا تمدن، ادب و فرهنگ این مرز و بوم را حقیر ندانیم
یادداشتی از بهروز نوروزی
کارشناس ارشد مدیریت بانکی، کارشناس خبره حوزه بانکی و کارشناس ارشد علوم سیاسی
شهاب بهفر - نور اقتصاد - سرویس فرهنگ و هنر
اگر چنانچه واقعا بدنبال پیشرفت توسعه و رونق اقتصادی و آینده ای بهتر با چشم اندازی روشن برای فرزندان این مرزوبوم بعنوان آینده سازان این مملکت هستیم، ابتدا بایستی خودمان الگویی ارزشمند برای فرزندانمان باشیم و با رفتار صحیح و کنش بهنجار خود به آنها درس زندگی بیاموزیم.
باید از خصائص نابهنجاری همانند کینه ورزی، تنفر و نادیده گرفتن نقاط قوت و خدمات پیشینیان فاصله بگیریم و عقده های کاذب را برای همیشه کنار بگذاریم و بجای چاره جویی واراثه راهکارها و راه حل های موثر و کارآمد برای رفع مشکلات موجود بیش از این دنبال بهانه نبوده، فرافکنی نکنیم، مسثولیت پذیر باشیم و بدون آگاهی کامل از تمام نقاط قوت وضعف دیگران و بدور از انصاف و عدالت آنان را قضاوت نکنیم.
حتی المقدور اگر نزد هر شخص، گروه و یا قومی زیبایی دیدیم، نقاط قوت وآثار برجسته فکری، علمی، تاریخی، اجتماعی وعملکردی آنها را هم با صدای رسا بیان کنیم و برایشان ارزش قائل شویم تا خوبیها و خدمتگزاریها در نزد نسل فعلی و آیندگان ارزشگذاری گردیده و هنجارمند پنداشته و نهادینه شود.
بقول سهراب چشمها را باید شست و بشکل دیگری نگاهمان را زیباتر کنیم، بیش از این سازمخالف کوک نکنیم و برطبل افتراق، اختلاف و بدبینی نکوبیم که حاصلی جز اضمحلال و زوال تدریجی وسیر قهقرایی همگانی ندارد.
بدون تردید دراین سرای آنچه که باقیست نام نیک است که بی جهت ماندگار نمیشود. این سرزمین با همه ی فراز و فرودهایش میراث گرانبهاییست که متناسب با زمان و اقتضائاتش اکنون به ما رسیده، قدرش را بدانیم . منابع آب و خاک زرخیزش را مانند جان پاس بداریم، برای شنیدن صدای دلنشین طبیعت کم نظیرش گوش شنوا داشته باشیم، آثار تاریخی اش را کم ارزش جلوه ندهیم ، برای فردایی بهتر لازم است تا تمدن، ادب و فرهنگش را حقیر ندانیم، این ملک از اعماق تاریخ سر برآورده، با بد اخلاقی های ویران کننده بیهوده نازیبایش نکنیم، بلندنظر باشیم و به فتح قله های انسانیت و اندیشه، دانش ورشد و توسعه ی همه جانبه بیاندیشیم . عشق ، محبت، برادری و صفا و رافت اسلامی را در بین همنوعانمان رواج داده و مفاهیم بخشندگی و دوستی را که اساسا امریست به معروف با خود و برای دیگران در جامعه نهادینه کنیم.
دوستدار وحافظ طبیعت باشیم و برای ساختن آینده و فردایی بهتر گام برداریم و با گسترش فرهنگ مشارکتی درکنش های اجتماعی حضوری موثر و فعال داشته و در هنگام اظهار نظراتمان مراقب باشیم تا با نمایش ادب و فرهنگ، بهترینها را به فرزندانمان بیاموزیم واز قدرت سازنده وحتی ویرانگر قلم وکلاممان واثرات آن غافل نشویم و مهارتهای ارتباطی مان را تقویت وترویج نماییم . ومخلص کلام اینکه نام نیکو گربماند زآدمی. بهتر ازاوماند سرای زرنگار.
با احترام بهروز نوروزی