به گزارش نور اقتصاد به نقل از مشرق ، آنچه طی روزها و ماه های گذشته در بدنه مدیریتی دو باشگاه بزرگ پایتخت رخ داده، حاصل همین بی تدبیری سران ورزش کشور از جمله وزیر ورزش است. وزیری که این روزها به خاطر شرایط خاص کشور و قرار گرفتن دولت در سال آخر استقرار ظاهراً خیلی راحت از بند استیضاح هم فرار می کند. وقتی شاخصه انتخاب مدیرعامل برای دو باشگاه پرسپولیس و استقلال می شود لابی های سیاسی و رفاقت ها و باندبازی های پشت پرده باید هم شاهد چنین روزهایی باشیم. وقتی شایسته سالاری رنگ می بازد و سیاسی کاری و رفیق بازی جایش را می گیرد، باید هم شاهد باشیم که فوتبال به جای اینکه به دست فوتبالی ها اداره شود در اختیار مثلاً مدیرانی قرار می گیرد که فقط و فقط هزینه سازی را بلدند و حاشیه درست می کنند.
طبیعی است که آدم هایی، چون سعادتمند و رسول پناه درک درستی از شرایط نداشته باشند و ندانند که کجا و چگونه باید اظهارنظر کنند، چون مدیر نیستند. سعادتمند استقلال را درست در بهترین روزها و بعد از پیروزی دربی با حرف هایش وارد حاشیه می کند و رسول پناه نیز در روزهایی که پرسپولیس برای حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا نیازمند آرامش است، همان بلا را سر سرخ ها می آورد. با این حال نباید آن ها را مقصر دانست! تقصیرکار اصلی جایی دیگر نشسته، جایی به اسم وزارت ورزش.